Jeszcze jeden kieliszek, jeszcze jeden papieros, jeszcze tylko chwila przy telefonie lub komputerze. Wydaje się, że brzmi to niewinnie, a jednak może to być początkiem poważnego problemu. Chodzi o tak zwane uzależnienie. Czym ono tak właściwie jest?
Co to jest uzależnienie?
Uzależnienie ma swój początek w momencie, gdy zaczyna się przekraczać granicę, w której czynność sprawiająca człowiekowi przyjemność staje się przymusem. Zaczyna się od eksperymentowania, potem od zażywania okazjonalnego, następnie od zażywania regularnego, a na końcu do uzależnienia. Najprostszy podział uzależnień to uzależnienia fizyczne i psychiczne. W wypadku uzależnień fizycznych dochodzi do sytuacji, w której następuje konieczność zażywania konkretnej substancji. Jeśli nie dostarczy się do organizmu tego składnika, to zauważa się różne dolegliwości somatyczne, takie jak biegunka, wymioty, drżenie lub bezsenność. Uzależnienia psychiczne odpowiedzialne są za powtarzalne czynności, które wykonuje się pod wpływem wewnętrznego, niedającego się opanować przymusu (tak zwane kompulsywne zachowania, takie jak konsumpcja środków). Zażywane substancje uzależniające sprawiają szybkie, silne bodźce emocjonalne. W dzisiejszych czasach można uzależnić się od wielu środków, rzeczy, zachowań i czynności. Najczęściej spotykanymi w naszym środowisku uzależnieniami są uzależnienia od alkoholu, narkotyków, papierosów lub nikotyny, leków, hazardu, pornografii, seksu, gier komputerowych, telewizora, komputera lub telefonu. Mniej znanymi uzależnieniami są na przykład uzależnienia od ćwiczeń, mediów społecznościowych, od opalania się, od zakupów, od chirurgii plastycznej, od „fast foodów”, od zdrowego jedzenia.
Po czym rozpoznać uzależnienie?
Jeśli ktoś czuje przymus zastosowania konkretnego środka albo silne, natrętne pragnienie do jakiejś czynności, nie potrafi znaleźć granicy kiedy skończyć spożycie jakiegoś środka lub zaprzestać jakieś zachowanie, przesuwa mu się tolerancja (coraz większe ilości) na dane zachowanie lub substancje, to można mieć podejrzenie uzależnienia. Jeszcze inne objawy to niezaprzestanie czynności, pomimo świadomości szkodliwych skutków ubocznych, wmawianie sobie powodów konieczności konkretnych zachowań, usprawiedliwianie siebie przed sobą i rodziną, która sygnalizuje problem, a także konieczność podwyższenia dawek. Te wszystkie objawy mogą wskazywać na początek tragicznej drogi, która prowadzi do zniewolenia, jakim jest uzależnienie.
Koniec z uzależnieniem
Całe szczęście, jeśli osoba uzależniona tylko sobie uświadomi problem, może poddać się specjalistycznemu leczeniu. Wystarczy znaleźć odpowiedni, sprawdzony, godny zaufania ośrodek leczenia, taki jak psychoterapia Ostrołęka. Doświadczeni psychoterapeuci są w stanie zdiagnozować poziom uzależnienia, między innymi na podstawie takich objawów jak wahania nastroju, utrata pamięci, bóle głowy i innych części ciała, wymioty, nudności, zmiany w parametrach tętna lub ciśnienia krwi, dezorientacja, drażliwość. Każdy człowiek jest inny i potrzebuje metody leczenia dostosowanej do jego potrzeb. Pierwszym krokiem milowym jest to, że osoba uzależniona uświadomi sobie, że tkwi w nałogu, zechce się poddać leczeniu i będzie gotowa zmienić swoje życie. Doświadczenie pokazuje, że bardzo rzadko możliwe jest wyjście z nałogu i zerwanie z nim na stałe, bez pomocy specjalisty. Jeśli uzależniony człowiek ma rodzinę, to najlepszą opcją byłoby, aby cała rodzina przeszła przeszkolenie, jak funkcjonować z osobą leczącą się lub taką, która zakończyła leczenie. Jeszcze lepsze byłoby poddanie się terapii przez wszystkich członków rodziny. Niestety, leczenie uzależnienia to bardzo długotrwały proces. Często w trakcie terapii następują gorsze lub lepsze momenty, dlatego w tym trudnym okresie, osoba poddająca się leczeniu potrzebuje wsparcia.
Jaki jest cel poddania się terapii?
Głównym celem poddania się terapii jest uświadomienie sobie z jak poważnym problemem ma się do czynienia. Kolejny etap to wyznaczenie kierunku działania i podjęcie konkretnych kroków w celu walki z uzależnieniem. W trakcie leczenia regularnie obserwuje się postępy terapii, analizuje efekty. Jeśli osoba z nałogiem przetrwa najtrudniejsze momenty i wytrwa do końca terapii, to jest szansa na zerwanie ze szkodliwymi nałogami. Dzięki temu człowiek po terapii odzyskuje poczucie własnej wartości, ma chęć wyznaczać sobie i osiągać inne cele w życiu, realizuje siebie. Udana terapia wpływa też na to, że łatwiej cieszyć się życiem, nawiązywać nowe relacje z innymi, odbudowywać i zacieśniać więzi z najbliższymi, na przykład z członkami rodziny. Leczenie pomaga również w tym, że w razie pojawienia się problemów życiowych (a takie pojawią się na pewno) nauczy się stawiać im czoła bez używek. Celem terapii jest to, aby pacjent potrafił na zawsze, z własnej woli, odciąć się od wszystkich szkodliwych nałogów.
Decyzja o poddaniu się terapii jest jednym z najtrudniejszych kroków, które musi wykonać osoba uzależniona. Świadomość tego, że jeśli podda się leczeniu, to ułatwi życie sobie i najbliższym, być może będzie największym motorem napędowym do rozpoczęcia leczenia.
